آموزش گرامر ضمایر اشاره انگلیسی به همراه مثال کاربردی

  

ضمایر اشاره در زبان انگلیسی، شامل this، that، these، و those هستند.

این ضمایر هنگامی استفاده می‌شوند که به چیزی اشاره کنیم که قبلاً ذکر شده یا از طریق ساختار جمله مشخص شده است. این ضمایر توجه را به شخص یا چیزی که به آن اشاره دارند، جلب می‌کنند.

می‌توانند به تعداد اشخاص یا اشیا، و همچنین به فاصله نسبت به گوینده یا نویسنده اشاره کنند.

برای اشخاص یا اشیا نزدیک از this (مفرد) و these (جمع) استفاده می‌شود؛ در حالی که برای اشخاص یا اشیا دور از آنها از that (مفرد) و those (جمع) استفاده می‌شود.

“singular”

«مفرد»

Near (proximal): this is my nephew.

نزدیک: این برادرزاده (یا خواهرزاده) من است.

Far (distal): I didnt hear about that, so now you tell me!

دور: درباره آن نشنیدم؛ پس الان تو بهم بگو!

 

“plural“

«جمع»

Near (proximal): every sweets are delicious; but these are different to me.

نزدیک: همه شیرینی‌جات‌ها خوشمزه هستند؛ ولی این‌ها برای من فرق می‌کند.

 

Far (distal): those are my clothes on the sofa.

دور: آن لباس‌هایی که روی مبل میبینی مال من است.

ضمایر اشاره نه تنها به صورت جایگزین برای اسم یا عبارت می‌آیند بلکه می‌توانند به تنهایی به عنوان فاعل یا مفعول جمله نیز استفاده شوند.

بر خلاف صفات اشاره که قبل از یک اسم ظاهر می‌شوند، ضمایر اشاره می‌توانند به تنهایی به عنوان یک واژه مستقل بیایند.

توجه داشته باشید که این ضمایر نه تنها به فاصله فیزیکی، بلکه به فاصله زمانی نیز اشاره کرده و در مقایسه زمانی (گذشته، حال یا آینده) نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند

نکات و توضیحات بیشتر در رابطه با ضمایر اشاره و همچنین تفاوت آن‌ها با صفات اشاره را می‌توانید با مطالعه مقاله آموزش گرامر ضمایر اشاره انگلیسی به همراه مثال کاربردی مشاهده کنید.

امیدوارم برای شما مفید واقع شود